αρίζηλος

ἀρίζηλος, -ον και -η, -ον (Α)

Ι. 1. φανερός, καταφανής

2. (για τη λάμψη ουράνιων σωμάτων) πολύ φωτεινός, λαμπρός

3. (για ήχο) ισχυρός, δυνατός

4. (για πρόσωπα) θαυμαστός

II. επίρρ. σαφώς («ἀριζήλως εἰρημένα» — αυτά που έχουν ειπωθεί ξεκάθαρα).

[ΕΤΥΜΟΛ. Παράλληλος τ. του αρίδηλος «προφανέστατος, εύκολα αναγνωρίσιμος». Το β' συνθετικό προέρχεται πιθ. από τ. -δyηλος (< δέοντο «φαινόταν»), αν και η άποψη ότι αποτελεί παραλλαγή του δήλος, όπου το j είναι μια μορφή διπλού δ, είναι περισσότερο υποστηρίξιμη].